Recensie van de roman Hoger dan de zee, van Francesca Melandri. Voor wie graag nadenkt over intermenselijke relaties is dit een fascinerend boek.
Het is 1979. Luisa en Paolo zitten op de boot naar het gevangeniseiland voor de Italiaanse kust, waar hun familieleden achter slot en grendel zitten. Luisa’s man is meervoudig moordenaar, net als de zoon van Paolo, die lid is van de linkse terreurgroep Brigate Rosse. Ondanks hun daden kunnen de moordenaars toch rekenen op de niet aflatende trouw van hun bezoekers. Hoewel Luisa blij is dat haar man nooit meer thuis zal komen, heeft ze liefdevol ravioli voor hem gemaakt, zodat hij wat makkelijker contact kan maken met anderen. (De ravioli wordt geconfisqueerd.) En hoewel Paolo iedere keer dat hij zijn zoon ziet overmand wordt door verdriet om wie zijn kind geworden is, kan ook hij het niet laten om de gevangenis te bezoeken. Vaak zitten vader en zoon zwijgend tegenover elkaar.
Door akkefietje met een opstandige gevangene missen Luisa en Paolo de boot terug naar het vasteland. Er steekt een mistral op, een heftige wind, die Paolo en Luisa dwingt de nacht door te brengen op het eiland. Bewaker Nitti krijgt opdracht de twee geen seconde uit het oog te verliezen, maar ondanks zijn aanwezigheid ontstaat er snel een bijzondere band tussen de bezoekers.
See on desmaakvanitalie.nl
via Tumblr http://italianentertainment.tumblr.com/post/58909696755