Het had Veni, vidi, vici moeten worden, maar het werd Rexit. Sneller dan verwacht kondigde premier Matteo Renzi kort na de sluiting van de stembussen vannacht zijn vertrek aan. In een tien minuten durend indrukwekkend betoog dat wel een afscheid maar zeker geen vaarwel inhield.
“Ik heb verloren. Ik stap dus op.” Vooral dat “dus is op zijn zachtst gezegd uitzonderlijk in Italië. Politici die een nederlaag lijden blijven meestal gewoon zitten. Renzi legde in zijn (geschreven) toespraak fijntjes de vinger op de zere plek. "Ik ben anders,” was zijn trotse conclusie. Hij doet zijn belofte gestand en vertrekt als premier. Het Nee-front mag gaan puinruimen.
De uitslag van het referendum over de grondwetswijziging liegt er niet om (zie de vorige vier blogs over de inhoud en context van deze hervormingspoging). Volgens de laatste cijfers van het ministerie van binnenlandse zaken was de opkomst 65,5%. Dat is ongekend hoog voor een referendum en lijkt meer op een opkomst zoals bij parlementsverkiezingen. De Italianen zijn dus massaal gaan stemmen, ondanks het feit dat er geen quorum vereist was en ondanks het algemeen heersende idee dat veel mensen hun buik zo vol hebben van de politiek dat ze gewoon thuis zouden blijven.
via Tumblr http://bit.ly/2fZUSwF
