Op een paar honderd meter van het Piazza del Campo en de Duomo van Siena, ligt het Chiostro del Carmine, dat reeds in de 14de eeuw in gebruik was als klooster.
Op de een of andere manier voel ik me in Italië altijd erg aangetrokken tot oude kloosters, en dan met name tot de mooie, verstilde kloostertuinen die in het hart van een kloostercomplex liggen. Begrijp me niet verkeerd, het is niet het leven binnen die muren dat me aantrekt – er is buiten die muren zo veel moois te zien en te beleven – maar de sfeer die in zo’n tuin heerst. Zelfs in de kloostertuinen in de centra van de meest drukke steden als Napels en Rome heerst een absolute rust, alleen verstoord door kwetterende vogeltjes en het geklater van een fontein.
Toen ik in Florence studeerde, bezocht ik ’s middags vaak met een paar medestudenten de kloostertuin van het San Marco-klooster. We zaten er, met onze rug tegen een eeuwenoude pilaar, te praten, Italiaanse werkwoorden te oefenen, huiswerk te maken of plannen voor het weekend te smeden. Af en toe schuifelde een monnik voorbij of stak een verdwaalde toerist zijn hoofd om de hoek. Opmerkelijk genoeg wisten de vele drommen toeristen die de fresco’s van Fra Angelico in het klooster kwamen bewonderen, de weg naar de kloostertuin vaak niet te vinden.
Op een paar honderd meter van het Piazza del Campo en de Duomo ligt het Chiostro del Carmine, dat reeds in de veertiende eeuw in gebruik was als klooster van de orde der karmelieten. Het klooster is na eeuwen intensief gebruik helemaal opgeknapt en omgebouwd tot een vakantieverblijf waar de sfeer van weleer nog tastbaar is.
See on ciaotutti.nl
via Tumblr http://italianentertainment.tumblr.com/post/45254655524