Columnist Paul Brill ziet hoe de Italianen in hun weg naar de stembus klem zitten tussen nationale politieke mores en culturele tradities enerzijds en Europese regelgeving anderzijds. Kandidaat Monti, volgens The Economist de beste optie, maakt geen schijn van kans de grootste te worden.
Er zullen dit weekeinde de nodige schietgebedjes worden gepreveld in diverse Europese hoofdsteden. Ook door seculier ingestelde politici, onder het motto: Rome is wel een Onzevader waard. Want Europa krijgt er een enorm probleem bij als de Italiaanse verkiezingen van zondag en maandag de oude vos Silvio Berlusconi weer aan of dichtbij de macht brengen.
Het is een scenario dat twee maanden geleden nog ondenkbaar leek. In de peilingen stond de partij van Berlusconi ver achter op de centrum-linkse coalitie van Pier Luigi Bersani. Maar met een even gloedvolle als onbeschaamde campagne, zoals alleen hij die kan voeren, heeft de 76-jarige ex-premier zich toch weer naar de voorgrond weten te dringen. Een heuse zege lijkt nog steeds een brug te ver, want il Cavaliere heeft het de laatste jaren wel erg bont gemaakt. Maar je weet het maar nooit in Italië, en het zou al verontrustend genoeg zijn als hij een resultaat boekt dat hem parlementaire hindermacht oplevert.
See on volkskrant.nl
via Tumblr http://italianentertainment.tumblr.com/post/43813524048